Endometrioza – na czym polega zabieg usunięcia tego schorzenia?

Endometrioza to schorzenie dotykające dziś wielu kobiet w okresie rozrodczym, powodujące dość przykre objawy i powikłania pojawiające się regularne wraz z cyklem miesięcznym. Błona śluzowa macicy, z łacińskiego endometrium w przypadku kobiet chorych pojawia się także poza jamą macicy, reagując na wszelkie cykliczne zmiany hormonalne tak samo, jak reagowała by w zdrowym organizmie. W rezultacie ogniska endometriozy występujące w jajnikach, jelitach, pęcherzu moczowym, czy nawet w otrzewnej podlegają okresowemu złuszczaniu się, powodując wewnętrzne krwawienia i stany zapalne i nie znajdując ujścia z organizmu w sposób, w jaki robi to krew miesięczna. Problem jest więc niewątpliwie dotkliwy i kłopotliwy, jednak dzięki nowoczesnej medycynie możliwy do skutecznego leczenia. Na czym polega zabieg usunięcia endometriozy?

Endometrioza – objawy i przebieg choroby

Endometrium w prawidłowo działającym organizmie kobiety znajduje się wyłącznie w jamie macicy, gdzie zgodnie z cyklem odbudowuje się, łuszczy i ponownie odbudowuje. Jeśli ogniska endometrium zaczynają zagnieżdżać się jednak w innych częściach organizmu, problem narasta – te również będą podlegać zmianom hormonalnym organizmu, powodując nie tylko mocne dolegliwości bólowe w okolicach brzucha i podbrzusza, ale też wywołując regularne stany zapalne i tworząc coraz większe zrosty i ogniska. Endometrioza jest częstą przyczyną problemów z płodnością, a w niektórych przypadkach może doprowadzić do całkowitej niedrożności jajowodów z powodu pojawiających się w jajnikach torbieli endometrialnych. Dla wielu kobiet leczenie schorzenia jest więc jedyną szansą na potomstwo.

W kwestii objawów, które powinny zaniepokoić kobietę i skierować ją na dokładne badania u ginekologa właśnie pod kątem endometriozy warto wymienić wspomniane już przewlekłe bóle brzucha i podbrzusza, ale też bardzo obfite i bolesne miesiączki, bóle przy oddawaniu moczu, bóle w okolicy krzyżowej, częste wzdęcia, zaparcia, czy biegunki. Niestety, nie wszystkie objawy będą występować jednocześnie i często mogą być odebrane jako objaw innych problemów – nieświeżego jedzenia, infekcji dróg moczowych czy zwyczajnego przemęczenia. Z tego też powodu wiele kobiet dopiero po dłuższym czasie doświadczania objawów choroby pojawia się u ginekologa w celu zdiagnozowania choroby. To może okazać się najskuteczniejsze jedynie w trakcie laparoskopii.

Leczenie endometriozy

Tradycyjnie przyjmuje się, że leczenie endometriozy może się odbywać zarówno farmakologicznie, jak i operacyjnie. W przypadku tego pierwszego stosuje się zwykle środki antykoncepcyjne, które hamują cykl miesięczny i tym samym zapobiegają dalszemu powiększaniu się ognisk endometriozy poza macicą. Niestety, w przypadku kobiet planujących założenie rodziny trudno wyobrazić sobie, by metoda ta była pomocna. Z tego też powodu znacznie popularniejszym sposobem, czy wręcz złotym standardem leczenia endometriozy jest dziś laparoskopia pozwalająca na stosunkowo bezinwazyjne usunięcie ognisk endometriozy przy zachowaniu jak największej sprawności jajników.

Zabieg laparoskopowy wykonywany w celu usunięcia endometriozy to przede wszystkim zabieg wymagający zaawansowanego sprzętu specjalistycznego i wysokiej precyzji działania chirurga. Przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym zabieg powinien przynieść jak najlepsze rezultaty przy jednoczesnym ograniczeniu powikłań – w standardowej procedurze narzędzia laparoskopowe wprowadza się do jamy brzusznej przez niewielkie nacięcie w pępku.

Dzięki wprowadzonej do brzucha kamerze chirurg ma doskonały podgląd na sytuację i może precyzyjnie zlokalizować ogniska endometriozy wymagające natychmiastowego usunięcia. Dzięki narzędziom wprowadzanym przez dodatkowe nacięcie ponad spojeniem łonowym, chirurg usuwa powstałe w wyniku choroby zrosty oraz opróżnia torbiele powstałe w jajnikach. Zabieg laparoskopowy pozwala także, w razie konieczności, na usunięcie całych jajników, fragmentów ściany pęcherza czy nawet części jelita obarczonych chorobą i niemożliwych do uratowania poprzez usunięcie zrostu.

Otwory wykonane w celu wprowadzenia do brzucha odpowiednich narzędzi są zabezpieczane przez szwy kosmetyczne, a sama pacjentka może opuścić szpital już następnego dnia. Zwykle zabieg nie wymaga dłuższej rekonwalescencji, a towarzyszące gojeniu się ran bóle mogą być złagodzone tradycyjnymi środkami przeciwbólowymi. Jedyne, o czym pacjentka powinna pamiętać, to unikanie dużego wysiłku fizycznego przez około 7-10 dni od zabiegu, stosowanie diety lekkostrawnej przez pierwsze 3 dni, odpowiednie pielęgnowanie ran pooperacyjnych i zgłoszenie się do usunięcia szwów około tygodnia od zabiegu.