Filmy 8 mm – czym są?
Współczesne aparaty i kamery wyposażone są w nakładki, które zabezpieczają przed szumami i przejaskrawieniami obrazu. Możemy zrobić zdjęcie smartfonem, które nie odbiegnie zbytnio od jakości lustrzanki. Jednak dodając zdjęcia na portale społecznościowe nakładamy filtry, które zmieniają ich charakter. Sprawiają, że zaczynają być bardziej tajemnicze i nostalgiczne. Filtry Valencia, Lord Kelvin czy 1977 są inspirowane zdjęciami i filmami nagrywanymi w pełnym, wakacyjnym słońcu przy pomocy kamer i aparatów analogowych. Dobierając ramki do filtrów, niektóre z nich posiadają specjalne perforacje. To nic innego jak nakładki symulujące klatki robione przez kamery analogowe z filmem 8mm. Twórcą takiego modelu taśmy filmowej była w 1932 roku firma Kodak. Bazując na profesjonalnych taśmach filmowych (16 mm) stworzyła model 2×8 mm. Taki film po skończeniu się długości, należało odwrócić i w przeciwną stronę, na klatkach obok nagrywana była dalsza część. Po wywołaniu – film był rozcinany wzdłuż i dwa kawałki łączono ze sobą. Możemy wyróżnić format filmu: 2×8 mm, Double Super 8 mm oraz Super 8 mm.
Kiedy korzystano z filmów 8 mm
Firma Kodak filmy 8 mm wprowadziła do masowej produkcji dla rozpowszechnienia hobbistycznej kinematografii. W Polsce zainteresowanie filmami 8 mm wzrosło po rozpoczęciu importu sprzętów z Czechosłowacji i ZSRR, które naturalnie przypadło na lata powojenne. Szczególną popularnością w całym obozie socjalistycznym cieszyły się filmy Double Super 8 mm, ponieważ pasowały do radzieckich Kwarców oraz serii kamer Admira produkowanych przez firmę Meopta.
Przechowywanie i kopiowanie filmów 8 mm
Okres, na który przypada wzrost popularności filmów 8 mm, to tak naprawdę pierwszy w Polsce moment spopularyzowania fotografii i domowej rejestracji obrazu przy pomocy kamery. Powstało wówczas mnóstwo dokumentacji życia socjalistycznego. Niektórzy artyści, jak Julian Antonisz, wykorzystywali taśmy filmowe (były stosunkowo tanie) do swoich prac artystycznych. Stąd do dziś możemy podziwiać satyryczne animacje rysowane przez Antonisza na taśmach filmowych 8mm. Niestety nie wszystkim filmom możemy zapewnić taką opiekę i konserwację, jaką zapewnia się dziełom sztuki. Taśmy filmowe są delikatnym produktem i mogą ulec sparceniu, wyblaknięciu, dodatkowym naświetlaniom, które zmniejszą jakość obrazu. Mogą też ulec zalaniu i innym mechanicznym uszkodzeniom. Mając na uwadze, że nie należą do trwałych nośników warto postarać się o ich dodatkowe utrwalenie, szczególnie, że taśmy są jedynymi dostępnymi oryginałami. W dodatku urządzenia, na których możemy takie filmy odtworzyć stanowią niszę, a ich nowe odpowiedniki należą do kosztownych. Jeżeli zależy nam na jak najdłuższej żywotności utrwalonego obrazu oraz powieleniu go i możliwości łatwego udostępniania, najlepszym wyjściem będzie jego digitalizacja w profesjonalnym zakładzie. Przegranie materiału nagranego na taśmie 8 mm na nośnik DVD lub inny odpowiadający współczesnym standardom technologicznym, umożliwi nam zachowanie drogocennego materiału.
Taśmy filmowe 8 mm stanowią aktualnie rarytas. Te nagrywane dawniej na przykład w latach 60-tych, to świadectwo ówczesnego społeczeństwa i po prostu rodzinne wspomnienia. Warto zastanowić się nad przegraniem takiego materiału na nośnik, który będzie odpowiadał współczesnym standardom. Taka operacja pozwoli na zatrzymanie wspomnień i utrwalenie ich zarówno dla nas, jak i dla naszej rodziny. Możemy też zakupić starą kamerę i zainteresować się stylowymi, amatorskimi nagraniami. Profesjonalne salony pozwolą na przegranie takiego materiału na nośnik, który umożliwi zgranie filmu na dysk komputera.
