Podstawowe pojęcia związane z alimentami na dziecko
Informacje na temat alimentów w polskim prawie zostały zawarte w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (skracany często do postaci k.r.o.). Zapisane są w 18 artykułach, począwszy od artykułu 128 do artykułu 144.
Według prawa alimenty są pewnym rodzajem świadczeń, które muszą zostać przekazanie wskazanej przez wymiar sprawiedliwości osobie ze względu na kilka czynników. Pierwszym z nich jest pokrewieństwo. Ta regulacja mówi o tym, że ojciec lub matka, muszą płacić alimenty na swoje dziecko, które nie jest wychowywane przez tego rodzica, np. po rozwodzie małżonków. W Polsce alimenty najczęściej płacą mężczyźni. Alimenty to pewna kwota pieniędzy, która winna być przekazana osobie wskazanej przez sąd w każdym miesiącu do pewnego etapu jego życia. W przypadku dzieci czas ten ograniczony jest jego edukacją. Jeśli dziecko osiągnęło już pełnoletność i podjęło pracę, alimenty zostają wstrzymane, natomiast w przypadku dalszej edukacji, alimenty płacone są do maksymalnie 25 roku życia. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że obowiązek alimentacyjny obowiązuje dla osób będących prawnym opiekunem dziecka, dopiero po ukończeniu 18 roku życia, pieniądze mogą zostać przekazane bezpośrednio dziecku.
Od czego zależy wysokość alimentów na dziecko?
Polski Kodeks rodzinny i opiekuńczy dokładnie opisuje tę regulację. Mówi ona o tym, że kwota, którą otrzymuje drugi rodzic dziecka, a następnie (ewentualnie) samo dziecko uzależniona jest przede wszystkim od dwóch rzeczy:
Potrzeb dziecka, która racjonalnie mogą zostać przedstawione polskiemu wymiarowi sprawiedliwości, najczęściej zaliczyć do nich można materiały potrzebne w nauce jak książki, akcesoria, a także bilety na dojazd do szkoły, ubrania i różnego rodzaju artykuły niezbędne w rozwoju. Alimenty mogą wzrosnąć, kiedy wzrosną także usprawiedliwione potrzeby dziecka, np. niespodziewana choroba wymagająca trwałej hospitalizacji czy rehabilitacji, ale nie będą obejmować już np. chęci zapisania się na dodatkowe lekcje z muzyki. Sąd ma prawo żądać od drugiego rodzica dziecka lub jego opiekunów informacji na temat rzeczywistych wydatków, które ponoszone są w związku z jego rozwojem
Drugim zagadnieniem związanym z wysokością świadczeń alimentów na dziecko są możliwości finansowe rodzica, który zobowiązany jest do wpłat alimentów. Niektórzy rodzice często robią wszystko aby nie dopuścić do wzrostu comiesięcznych alimentów, np. tuszując część swoich dochodów lub starając się obniżyć poziom potrzeb ze strony dziecka. Sprawy związane z podniesieniem wysokości alimentów mogą zatem ciągnąć się całymi miesiącami, a maksymalny wzrost alimentów rzadko wynosi jednorazowo więcej niż 20% poprzedniej wartości.
Polskie prawo mówi także o tym, kto zobowiązany jest do opłacania świadczeń alimentacyjnych. Chociaż może to wydawać się nie do końca sprawiedliwe kodeks rodzinny i opiekuńczy w drugim paragrafie artykuły 135 wspomina o tym, że jeśli rodzic zobowiązany do alimentów nie może ich pokryć, obowiązek ten spada na dziadków, jeśli oni również nie mogą tego zrobić, alimenty przechodzą na rodzeństwo. Niezależnie od tego, kto jest zobowiązany do alimentów, suma którą będzie musiał comiesięcznie wpłacać jest uzależniona naturalnie od jego możliwości.
